Różne były również opinie badanych na temat tego, kto powinien mieć prawo do korzystania z bezpłatnego poradnictwa. Dwa najczęściej pojawiające się stanowiska to: (1) wszyscy obywatele powinni mieć nieograniczony dostęp do poradnictwa, (2) jedynie osoby, których dochody nie pozwalają skorzystać z poradnictwa odpłatnego. Przy czym wśród badanych przeważała opinia, że PPiO powinno być bezpłatne dla osób uprawnionych do korzystania z niego. Pomimo różnic w szczegółowych rozwiązaniach badani zgodzili się co do tego, że PPiO powinno być dostępne dla obywateli w ramach powszechnego systemu, który będzie dostarczał usług wysokiej jakości.

Do mocnych stron poradnictwa można zaliczyć umiarkowanie dobrą rozpoznawalność usługodawców w wymiarze lokalnym. Wynika to m.in. z dobrego zakorzenienia „sieciowego” działających podmiotów oraz dobrej znajomości lokalnych społeczności, w których te podmioty funkcjonują. W wymiarze ogólnopolskim lepszą rozpoznawalnością cieszą się instytucje publiczne. Mocną stroną są także zasoby ludzkie PPiO – osoby udzielające porad są najczęściej dobrze przygotowane, kompetentne i zaangażowane w pomaganie beneficjentom. Ukształtowany samoczynnie polski model poradnictwa cechuje uzupełnianie się działań instytucji publicznych i niepublicznych. Atutem jest także wysoka skuteczność i użyteczność PPiO, co wynika z oceny osób z niego korzystających.