Wśród zagrożeń poradnictwa należy wskazać przede wszystkim brak spójnej polityki państwa, która tworzyłaby warunki przyjazne dla rozwoju PPiO. Zagrożeniem jest także słabość i niestabilność dotychczasowego finansowania usług poradniczych czy, szerzej rzecz ujmując, różnego rodzaju wsparcia dla ich prowadzenia. Na niekorzyść PPiO działa także brak klarownych prawnych podstaw funkcjonowania poradnictwa, co z jednej strony rodzi praktyczne problemy z jego finansowaniem, w szczególności ze strony podmiotów publicznych, z drugiej powoduje niejasność relacji pomiędzy PPiO a komercyjnym rynkiem usług prawniczych i wymiarem sprawiedliwości.

Przeważająca część podmiotów świadczących PPiO nie stosuje żadnych kryteriów ograniczających korzystanie ze swoich usług (dotyczy to głównie podmiotów niepublicznych) – każdy obywatel mający problem może zgłosić się do nich po informację lub poradę. Część podmiotów, głównie publicznych, stosuje kryteria dochodowe i (lub) kryteria dotyczące zamieszkiwania w danym obszarze, np. gminie czy powiecie, bądź inne kryteria, np. korzystania z pomocy społecznej. Są również podmioty (przede wszystkim organizacje pozarządowe), które specjalizują się w świadczeniu PPiO określonym grupom, np. osobom niepełnosprawnym, kobietom czy uchodźcom.