Właśnie ukazał się podręcznik metodologiczny pt. System poradnictwa prawnego i obywatelskiego w Polsce. Wdrażanie rozwiązań modelowych pod red. dr Marty Janiny Skrodzkiej (UwB, FUPP). Jak wskazała recenzentka książki, prof. Eleonora Zielińska (WPiA UW): „Demokratyczne europejskie państwo prawne nie może obecnie istnieć bez sprawnego systemu poradnictwa obywatelskiego i prawnego. W Polsce od wielu lat prowadzone jest takie poradnictwo, zarówno przez podmioty publiczne jak i niepubliczne. Trudno jednak uznać, że mamy do czynienia z kompleksowo zorganizowanym systemem, realizującym jako całość określone funkcje.Warto już w tym miejscu podkreślić, duże walory praktyczne opracowania, które może być wykorzystywane do przeprowadzenia w Polsce skutecznych konsultacji społecznych w sprawie systemowego rozwiązania poradnictwa obywatelskiego i prawnego.
Opracowanie dostarcza użytecznych narzędzi, w postaci scenariuszy warsztatów, dla przeprowadzenia takich konsultacji społecznych. Ich rozpowszechnienie stwarza warunki do tego, by osoby zainteresowane problemem mogły świadomie i w sposób w pełni poinformowany wypracować własne stanowisko.
Recenzowane opracowanie jest skierowane zarówno do decydentów jak i szerokiego grona osób zaangażowanych w tworzenie i rozwój sieci poradnictwa. Ma zapewnić im informacje prawnoporównawcze na temat funkcjonowania systemu poradnictwa w wybranych krajach europejskich, przedstawić różne możliwe do przyjęcia rozwiązania modelowe takiego systemu z uwzględnieniem ich zalet i słabych stron. Recenzowane opracowanie ma więc duże znaczenie informacyjno-edukacyjne oraz praktyczne”.
Zapraszamy do zapoznania się z treścią książki, która jest dostępna w zakładce Produkty lub pod TYM linkiem.
Nie ma ogólnej zdecydowanej opinii na temat tego, kto powinien móc korzystać z bezpłatnego poradnictwa. W badaniu dominowały dwa stanowiska: (1) wszyscy obywatele, (2) jedynie osoby, których dochody nie pozwalają skorzystać z poradnictwa odpłatnego. Pojawiały się też inne propozycje: osoby wykluczone społecznie, osoby, którym z różnych powodów to wykluczenie społeczne zagraża, lub osoby w trudnych sytuacjach życiowych. Dodatkowo wskazywano, że dostęp do PPiO powinien być uzależniony od rodzaju sprawy, z którymi obywatele najczęściej mają problemy. Inaczej mówiąc, zakres przedmiotowy PPiO powinien być ograniczony, na przykład do kategorii spraw, z którymi obywatele najczęściej mają problemy. Jako grupa wymagająca wsparcia wymieniane były najczęściej osoby niepełnosprawne. Pojawiały się także inne rozwiązania, np. z informacji powinni korzystać wszyscy obywatele, z porad jedynie ci, których na to nie stać.