W listopadzie Fundacja Uniwersyteckich Poradni Prawnych przygotowała trzeci z serii artykułów poruszających kwestie poradnictwa prawnego i obywatelskiego. Realizację tego zadania powierzono niekwestionowanemu znawcy problematyki – doktorowi Przemysławowi Mijal. Autor z powodzeniem łączy pracę naukową (adiunkt w Katedrze Prawa Konstytucyjnego i Integracji Europejskiej), nauczanie kliniczne (kierownik pracowni Klinika Prawa na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Szczecińskiego) z aktywnym wykonywaniem zawodu rady prawnego. Ponadto, jest wykładowcą na aplikacji radcowskiej oraz notarialnej, a także autorem i współautorem 47 publikacji o charakterze naukowym i popularnonaukowym.
Przygotowany przez Autora artykuł stanowi ogólną analizę obowiązującego mechanizmu świadczenia nieodpłatnej pomocy prawnej wraz ze wskazaniem jego wad oraz próbą oceny w jakim zakresie, w tej materii, realizowane jest konstytucyjne prawo do sądu. Istniejące rozwiązania prawne, które przybrały zróżnicowany charakter w zależności od trybu postępowania, w którym znajdują zastosowanie, wydają się być niewystarczające, co składnia do podjęcia działań zmierzających do kompleksowego uregulowania zagadnienia realizacji przez organy państwa obowiązku zapewnienia konstytucyjnego prawa do sądu, w zakresie w jakim obejmuje ono dostęp do nieodpłatnej pomocy prawej oraz stworzenie właściwych ram legislacyjnych dla jego urzeczywistnienia. W opracowaniu wskazano zatem na pożądane kierunki prac legislacyjnych w powyższej materii, które powinny zmierzać przede wszystkim do eliminacji, krytycznie ocenionych, rozwiązań zastosowanych w obecnie obowiązujących rozwiązaniach prawnych powodujących, iż konstytucyjne prawo do sądu – w zakresie w jakim obejmuje prawo do nieodpłatnej pomocy prawej – nie jest w pełni realizowane.
Artukuł dostępny jest na stronie Edukacji Prawniczej oraz na stronie PPIO
Przeważająca część podmiotów świadczących PPiO nie stosuje żadnych kryteriów ograniczających korzystanie ze swoich usług (dotyczy to głównie podmiotów niepublicznych) – każdy obywatel mający problem może zgłosić się do nich po informację lub poradę. Część podmiotów, głównie publicznych, stosuje kryteria dochodowe i (lub) kryteria dotyczące zamieszkiwania w danym obszarze, np. gminie czy powiecie, bądź inne kryteria, np. korzystania z pomocy społecznej. Są również podmioty (przede wszystkim organizacje pozarządowe), które specjalizują się w świadczeniu PPiO określonym grupom, np. osobom niepełnosprawnym, kobietom czy uchodźcom.