Jednym z zadań postawionych przed Fundacją Uniwersyteckich Poradni Prawnych w ramach realizacji Projektu jest przygotowanie szeregu publikacji z zakresu poradnictwa prawnego i obywatelskiego w każdym roku trwania Projektu. Autorkami dwóch pierwszych artykułów tematycznych w roku 2012, są Katarzyna Furman-Łajszczak oraz Liubou Krasnitskaya.
Katarzyna Furman-Łajszczak jest pracownikiem Kliniki Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Uprzednio pełniła funkcję koordynatorki programu Centrum Pro Bono, prowadzonego przez Fundację Uniwersyteckich Poradni Prawnych, jak również dyrektora biura Fundacji. Jej dorobek naukowy obejmuje publikacje poświęcone klinicznemu nauczaniu studentów, kryminalistyce oraz karnym aspektom prawa medycznego. W artykule, zatytułowanym Ograniczenia pomocy świadczonej przez uniwersyteckie poradnie prawne, Autorka przedstawia m. in. argumentację na poparcie tezy o konieczności stworzenia prawnych ram wspierających nieodpłatne poradnictwo prawne oraz ukazuje pracę studentów z punktu widzenia potrzeb klientów uniwersyteckich poradni prawnych.
Z kolei Libou Kransitskaya może poszczycić się ponad pięcioletnim doświadczeniem w kierowaniu Poradnią Prawną działającą na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym w Mińsku. Co więcej, obecnie zaangażowana jest w realizację projektu społeczno-edukacyjnego w Wietnamie, w ramach którego prowadzi wsparcie metodyczne oraz merytoryczne dla nauczycieli akademickich. W przygotowanej publikacji Libou Krasnitskaya konfrontuje systemy edukacji prawniczej oraz bezpłatnej pomocy prawnej na Białorusi, w Polsce oraz w Wietnamie. Autorka nie tylko przedstawia stan faktyczny, ale również podejmuje próbę wskazania sposobów ulepszenia dostępu do wymiaru sprawiedliwości dla ludzi ubogich w wymienionych krajach.
Zainteresowanych przedstawioną tematyką zapraszamy do lektury czasopisma KLINIKA w formie flipping booka na stronie Fundacji Uniwersyteckich Poradni Prawnych (przeglądarka wymaga wtyczki Adobe Flash). Tam znajdziecie Państwo rónwnież poprzednie numery Kliniki.
Podstawową słabością funkcjonującego PPiO jest niedobór środków finansowych, co przekłada się na słabe warunki lokalowe i materialne. Poradnictwo cechuje obecnie słabe powiązanie instytucjonalne z wymiarem sprawiedliwości. Nieadekwatne jest także wsparcie dla PPiO ze strony instytucji publicznych i niepublicznych. Brak trwałych, materialnych podstaw działania prowadzi do niestabilności organizacyjnej. Ogólna informacja o działalności poradniczej i jej popularyzacja, poza wspomnianą wyżej dość dobrą jej rozpoznawalnością lokalną, jest niewystarczająca, co powoduje, że osoby utrzymujące ograniczone relacje społeczne mają mniejsze szanse na skorzystanie z porady, gdyż nie wiedzą o takiej możliwości. Podmioty świadczące poradnictwo z reguły nie dostosowują warunków udzielania porad do potrzeb osób niepełnosprawnych. Często brakuje standardowych procedur ewidencji spraw beneficjentów, monitoringu i ewaluacji prowadzonej działalności poradniczej. Ograniczone jest też wsparcie merytoryczne i organizacyjne dla PPiO ze strony środowisk prawniczych.