Jednym z zadań postawionych przed Fundacją Uniwersyteckich Poradni Prawnych w ramach realizacji Projektu jest przygotowanie szeregu publikacji z zakresu poradnictwa prawnego i obywatelskiego w każdym roku trwania Projektu. Autorkami dwóch pierwszych artykułów tematycznych w roku 2012, są Katarzyna Furman-Łajszczak oraz Liubou Krasnitskaya.
Katarzyna Furman-Łajszczak jest pracownikiem Kliniki Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Uprzednio pełniła funkcję koordynatorki programu Centrum Pro Bono, prowadzonego przez Fundację Uniwersyteckich Poradni Prawnych, jak również dyrektora biura Fundacji. Jej dorobek naukowy obejmuje publikacje poświęcone klinicznemu nauczaniu studentów, kryminalistyce oraz karnym aspektom prawa medycznego. W artykule, zatytułowanym Ograniczenia pomocy świadczonej przez uniwersyteckie poradnie prawne, Autorka przedstawia m. in. argumentację na poparcie tezy o konieczności stworzenia prawnych ram wspierających nieodpłatne poradnictwo prawne oraz ukazuje pracę studentów z punktu widzenia potrzeb klientów uniwersyteckich poradni prawnych.
Z kolei Libou Kransitskaya może poszczycić się ponad pięcioletnim doświadczeniem w kierowaniu Poradnią Prawną działającą na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym w Mińsku. Co więcej, obecnie zaangażowana jest w realizację projektu społeczno-edukacyjnego w Wietnamie, w ramach którego prowadzi wsparcie metodyczne oraz merytoryczne dla nauczycieli akademickich. W przygotowanej publikacji Libou Krasnitskaya konfrontuje systemy edukacji prawniczej oraz bezpłatnej pomocy prawnej na Białorusi, w Polsce oraz w Wietnamie. Autorka nie tylko przedstawia stan faktyczny, ale również podejmuje próbę wskazania sposobów ulepszenia dostępu do wymiaru sprawiedliwości dla ludzi ubogich w wymienionych krajach.
Zainteresowanych przedstawioną tematyką zapraszamy do lektury czasopisma KLINIKA w formie flipping booka na stronie Fundacji Uniwersyteckich Poradni Prawnych (przeglądarka wymaga wtyczki Adobe Flash). Tam znajdziecie Państwo rónwnież poprzednie numery Kliniki.
Instytucje publiczne świadczące poradnictwo robią to w ramach swoich ustawowych zakresów obowiązków, w związku z tym wykorzystują do tego posiadane zasoby ludzkie, lokalowe, sprzętowe oraz środki publiczne znajdujące się w ich budżetach. Podmioty niepubliczne z reguły nie mają własnych zasobów rzeczowych, ludzkich i finansowych, muszą je więc zdobywać z zewnątrz. Skala udzielanego dotychczas wsparcia dla PPiO jest bardzo niska – zaledwie 15% instytucji i organizacji, potencjalnie mogących udzielić takiego wsparcia, podjęło takie działania w latach 2011–2012. Przy czym najczęściej stosowaną formą pomocy udzielanej usługodawcom jest wsparcie rzeczowe (np. udostępnianie lokali), osobowe (np. delegowanie prawników) oraz edukacyjne (np. szkolenia dla doradców). Rzadko wsparcie ma charakter finansowy. Jeżeli już się pojawia, to w zasadzie wyłącznie w formie dotacji uzyskanej w drodze konkursu. Najczęściej ze wsparcia korzystają organizacje pozarządowe, w tym Biura Porad Obywatelskich. Podmioty wspierające PPiO nie wypracowały skutecznych metod monitorowania i oceny świadczonych usług poradniczych, ograniczają się do podstawowych sposobów oceny wykorzystanego wsparcia polegających na raportach merytorycznych i finansowych.